عکس الان ، افۀ فردا!

چند پیشنهاد برای منظره انتخاب کردن و فیگور گرفتن جهت عکسهای تاریخی شخصی!:
اول اینکه این زمینهای دور و اطراف شهر هست که عاطل و باطل مانده است، برو بر نگاهشان نکنید وهمینطوری از کنارشان رد نشوید، بروید آنجا، اگر پول دارید بخریدشان و درکنارشان عکس بگیرید و در آینده حال خود زمین و عکسش را ببرید و گرنه همینطوری یک عکس یادگاری، چیزی، آنجا بگیرید. والبته در کنار تابلویی، بنایی ، عوارضی ، جایی به عنوان نشانه.
الان نمیفهمید، ده سال دیگر به شما خواهم گفت که این عکس یعنی چه و چه تاریخی با خودش دارد!
حتماً شنیده اید از بزرگتران فامیل که مثلاً اسم شهرک غرب، ولنجک، شهران، یوسف آباد، ... اینها که می آید میگویند" بع اونجا هزار متر زمین رو به من التماس میکردند ، من میگفتم نع، اونجا دیگه کجاست بر بیابون، نخریدمش" . من که خیلی از مواقع باور نمی کنم ولی خوب راست و دروغش گردن خودشان .
اینکه من به شما این پیشنهاد را دادم به خاطر این است که دروغگو حداقل جلوه نکنید و بعدها "سند" داشته باشید و بعد افه بیایید و بگویید" رو پام افتاده بودند، التماسم میکردند ، بیا این زمینا رو بخر، من میگفتم "نه اینجا بر بیابونه بخرم که چی بشه"( اگه کسی رو هم پیدا کنید و بهش پولی بدهید که بیفتد رو پای شما حین عکس گرفتن ، که دیگه نور علی النور است)، فک و فامیل جوان، هرگزدیگر شک نمی کنند به گفته های شما، مثل ما که شک میکنیم به گفته های فک و فامیل پیرمان.
اینکه میگویم "ده سال دیگر" هم پر بیراه نگفتم. فکرش را بکنید، این شهرکهای انتهای اتوبان همت را، خدا وکیلی پنج سال پیش دیده بودید؟ یا مثلاً این شهرک پردیس و اندیشه (فاز سه و چهارو پنچش) و پرند وهشتگرد ..تا ده پانزده سال پیش وجود داشتند؟ اینها مگر بیابان نبودند؟
.
اگر هم قصد خودآزاری دارید و میخواهید دلتان بعدها بگیرد، یا اینکه احتمال میدهید که درآینده شما هم شدید از دلسوختگان محیط زیست آیندۀ کشور، بروید تا هنوز وقتی هست چند عکسی هم در این باغات و جاده های اطراف شهرکه باغ ومزارعی دارند بگیرید. با این رشد جمعیت و طمع باغداران و گشادی کالیبر فرزندانشان جهت ادامۀ شغل پدری و خشکسالی ، و از همه مهمتر، سعی و اهتمام این نظام به حفظ محیط زیست، به ده سال نکشیده، این باغات ، دیگر باغات نیستند، بلکه شده اند بناهای بی شکل چهار یا پنج طبقه با نمای سنگ و گرانیت و شیشه های رنگی.
2- آب دستتان است زمین بگذارید و عکسی هم از غذاهایی که میخورید بیندازید، مثلاً فکر نکیند استانبولی چه قدر بی کلاس است و یا کباب کوبیده و گوجه کباب که دیگر عکس گرفتن ندارد. از من میشنوید یک عکس بگیرید. بعدها خودتان میفهمید.
میبینم شما را که دارید به نوه تان توضیح میدهید" ببین اینی که میبینی برنجه، این قرمزه هم اسمش گوجه است. این هم اسمش کباب بوده ، از گوشت درست شده، گوشت ، میدونی اصلاً گوشت چیه؟ همونی که مامان بابات نمیتونند بخرند" بعد بادی به غبغب بندازید و بگویید:" ما اونموقع ها از این غذاها میخوردیم خروار خروار، تازه برنج رو ما با بشقابهایی میخوردیم به اسم پلو خوری که الان با X پرش میکنیم (X ماده ای است بی مزه و نا شناخته برای گرسنه نماندن در سالهای آینده که یحتمل آنهم توسط خارجیها ساخته شده است! و درحقیقت خارجی بودنش ، آنموقع هم حتی یک کلاس است )، مثل الان نبود که، فقط یک قاشق گیرمون بیاد و حقوق دو ماه ننه و بابات بره واسۀ یک کیلو گوشت ".
میتوانید اصلاً الان بروید در کابینهای مواد غذایی و یخجالتان را باز کنید و بعد همگی با هم (منظور شما و کابینها و یخجال باز است) یک عکس یادگاری بگیرید، به همان دلایل بالا، بعدها موجب افتخار شما میشود.
3- از من میشنوید بروید عکسی هم با این بچه های تخس و بی ادب و درس نخوان و خنگ فامیل که انوار قالتاق بودن را از الان بروز میدهند بگیرد، من میدانم دیگر، اینها آینده سازان این مملکت هستند. یعنی اینها میشوند سرمایه داران آیندۀ کشور و یا از سیا*ستمداران نظام. شاید در آینده بتوانید به وسیلۀ این عکس، بگویید" من با شما فامیلم و اینا ها این هم عکسمون". آنوقت شاید محبتشان گل کرد (شما به هرحال تلاشتان را بکنید) و کاری باری در دم و دستگاه و تشکیلاتشان بتوانند برای فرزند یا نوۀ پست داک گرفتۀ شما جور کنند.
4- انقدر عکس از خودتان که سیاه سوله و قرمز و نارنجی و آجری (شما هم با این برنزه کردنتان!) و بیقوارۀ رو به موت شده اید (بابا بسته دیگه چقدر رژیم! ) با ابروهایی تتو شده و لب هایی که ده سال پیش ، قبل از اینکه آنجلینا جولی به عرصه بیاید، میگفتند لب شتری ، نیندازید، خدا را چه دیدید، شاید ده بیست سال بعد، دوباره یک سفید و بلوری با بازوان چاق و شکم کمی گنده و ابروان چسبیده به چشم و لب قیطونی مورد قبول سلیقۀ جهان گردانان** (یهو*دیان آمریکا ) قرار گرفت و "تپل و کمی چاق ومشخصاتی که بالا رفت " شد ملاک زیبایی وجذاب و س ک س ی بودن و سوژۀ تبلیغ و هبیئت هنرمندان هالیوودی. بنابراین خیلی در این گونه موارد ، به خودتان فشار وارد نکنید و حداقل اینطوری انقدر عکس از خودتان نیندازید که بعدها نوادگانتان بگویند" جوون هم که بود، چقدر زشت بود، خدا بیامرزتش!"

**جهان گردانان منظورم آنهاییست که رسانه ها را در اختیار دارند.