موقع ظرف شستن، موقع غذا رو به هم زدن  دوباره ظرف شستن ، از کابینت ادویه درآوردن، رو کابینت رو دستمال کشیدن، خرده ریزا رو گذاشتن تو یخچال، آشغالا رو دم در گذاشتن و ... تو همه ی اینها پا به پای من میاد تا داستان برملا کردن توطئه ی دشمنان (گروهی از همکلاسان) و ناکام گذاشتن‏شون و شبیخون گروه خودش (به قول خودش ضد هوایی!) ، شکست مفتضحانه‏ی  دشمنان و حیرت بقیه کلاسهای مدرسه و مدیریت خوب خودش موقع بحران رو تند و تند و با آب و تاب تعریف می‏کنه. انگار نه انگار که یک ساعت قبل با هم دعوا کردیم سر بی برنامگی و بی نظمیش و هزار تا چیز دیگه و دستش رو گرفته بودم و انداخته بودم تو اطاقش و درو بسته بودم  بعد هم فرو رفته بودم تو مبل و پشیمون از واکنش بد خودم و خودم و کار این دنیا و هزار هزار فکر ناراحت کننده‏ی دیگه.

.

.

.خنگِ منه هنوز