ما سعی کردیم همیشه به افکار و احساسات واقعی فرزندمون احترام بگذاریم و بهش نگیم این کارو نکن، اون حرفو نزن. نکن .بکن. و اِل و بِل. نتیجهش اش این شد که به محض دیدن مادرم که بعد از مدتها که کل دندوناش رو به امید ایمپلنت کردن کشیده بود ودوران بیدندونی رو سپری کرده بود و چند روز پیش بالاخره دندون دار شده بود و احساس چارده ساله بودن بهش دست داده بود، گفت:« چرا شکل هیولا شدی تو پس مادربزرگ؟»!!
.
یا همون شب که مادرم داشت به اصطلاح یوگای صورت انجام میداد تا هم عادت کنه به دندوناش و هم بلکه خدا رو چه دیدی، شاید اثر کرد و جوون تر به نظر رسید، گفت: «مادربزرگ، چرا خودت رو عین کوسه میکنی هی؟»!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر