تو خودت بفهم!!

فراز  تا دو روز تب داشت، بعد  از اون صداش خروسی شده و این خروسی شدن صدا  تا این لحظه ادامه داشته. البته در طول روز  حالش کما بیش خوب بود، ولی نزدیک غروب و شب که میشد تبش  می‏رفت بالاو دوباره میومد پایین. 

 یکی از همون شبایی که تب داشت. نشسته بودم دستشو گرفته بودم تو دستم . اون هم هی چشماش رو نیمه باز می‏کرد و واکنش‏های منو ارزیابی می‏کرد و بعد دوباره می‏بست. منم خب طبعن ظاهر نگرانی داشتم.  بعد یکی دو دقیقه احساس کردم تبش پایین اومده . گفتم اینو. سی ثانیه بعد  دستشو از دستم ول کرده بودم ولی همونجا نشسته بودم. شروع کرد آی آی آی دلم. . من هول شدم. پرسیدم که مگه دلت‏هم درد می‏کنه. جواب نداد. بعد سی ثانیه دوباره از زیر چشم منو پایید و دوباره شروع کرد آی آی دلم. دوباره سوالمو پرسیدم. برگشت با طمانینه با همون صدای گرفته دو ساعت برای من توضیح دادن که « ببین مامان، من می‏گم آی دلم  چون دلم خیلی راحته که بگم.  نگا. دل . دیدی. من که نمیتونم بگم آی گلوم. آی گلوم خیلی طولانی می‏شه. منم که مریضم نمی‏تونم  زیاد حرف بزنم. برای همین می‏گم آی دلم.  ولی تو خودت بفهم»!!

**

نشسته بودیم با باباش و داشتیم صحبت یه بنده خدایی رو می‏کردیم که شانس نداشته و بد آورده و فلان. برگشت گفت: «خب حتمن نماز نخونده، وضو نخونده، روزه نخونده،  خدا هم دوستش نداشته»!!

ما با چشمای گرد به هم نگاه کردیم. یحتمل آموزه‏‏های  مهد کودکش رو تحویل ما می‏داد. محیط مهد کودکشون مذهبی بود ولی فکر هم نمی‏کنم که این مدلی گفته باشند بهش. یحتمل بهشون گفتن که با روزه و نماز و وضو خدا آدمو دوست داره. این نتیجه‏ی عکسش رو هم از خودش گرفته!.

باباش گفت: «ببین. نمی‏شه اینطوری گفت که. خدا همه رو دوست داره»

فراز:« خب منم همه رو دوست دارم. پس چرا من خدا نشدم؟»!

**

دیشب بعد اینکه قصه‏ش رو خوندم. یاد این پست زارفه خوش لباس افتادم. گفتم ببینم پسرم معنی آموزگار رو می‏دونه یا نه. پرسیدم ازش. دو ثانیه فکر کرد.بعد یوهو شروع کرد به خوندن این شعر که « یادم میاد کوچولو بودم -دلم میخواست همیشه- بزارنم به مدرسه- مامان می‏گفت نمی‏شه- وقتی که هفت ساله شدی- می‏زارمت دبستان- به بابا می‏گم بخره برات کتاب و کیف و لیوان- میم  و آ و میم و آ میشه مامان. ب و آ ب و آ میشه بابا ( 2 بار تکرار شود!) آموزگارم آموزگارم- حالا دیگه حالا دیگه با سوادم»

من طبعن دهنم  در طول خوندن شعر باز مونده بود که مثلن چه ربطی داشت تا اینکه رسیدیم به آخر شعر و اون "آموزگارم " ها رو شنیدم. 

بعد آفرین وباریکلا بَبَم واینا  دوباره پرسیدم که « خب. پس آموزگار چی بود؟» 

فرازشانه هاشو انداخت بالا و جواب داد  که « نمی‏دونم»!!

.

یعنی تا این حد